ثواب دعا در حق دیگران

امام صادق (علیه‌السّلام) : 

«إِذَا دَعَا الرَّجُلُ لِأَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ نُودِیَ مِنَ الْعَرْش:

اگـر شخصی در پشت سر بـرادر مؤمنش برای او دعـا کند، از عـرش نـدا می شود:

وَ لَکَ مِائَةُ أَلْفِ ضِعْفِ مِثْلِهِ

برای تــو صدهــزار برابر مثل او است (صد هــزار برابر برای تــو است)

وَ إِذَا دَعَا لِنَفْسِهِ کَانَتْ لَهُ وَاحِدَةٌ. فَمِائَةُ أَلْفٍ مَضْمُونَةٌ خَیْرٌ مِنْ وَاحِدَةٍ لَا یَدْرِى یُسْتَجَابُ لَهُ أَمْ لَا.»

این در حـالی است که اگـر برای خودش دعـا می ‏کرد، فقـط به اندازه همــان یک دعــایش به او داده می شد. 

پس دعــای تضمین شده ای که صدهــزار برابر آن داده می شود بهتر است از دعــایی (دعای شخص دعا کننده برای خود) که معلوم نیست مستجاب بشود یا نشود.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

من لا یحضره الفقیه جلد دوم صفحه۲۱۲